Nu verder zonder mijn grote vriend Gido. Wat missen wij hem, nooit meer samen wandelen, nooit meer samen ravotten, nooit meer ....... Ons leven in een paar seconde veranderd door het toedoen van een ander. Iedere dag extra opletten wanneer wij naar buiten gaan te wandelen. Ik was al niet zo'n held met andere honden maar nu is alles angstig zelfs aankomende wandelaars en fietsers. Wij gaan wandelen op tijdstippen dat het wat rustig is zodat ik niet teveel andere honden tegenkom. Ik ben ook weer naar het bos geweest te wandelen, maar dat is niet meer hetzelfde. Gido mijn grote vriend loopt nooit meer naast mij, nooit meer samen rennen in het bos. Mijn baasjes geven mij nu wel heeeeel veel aandacht en ik mag regelmatig op het grote bed slapen wanneer ik mij verdrietig voel.
Ik heb ook een nieuwe vriend gekregen en die is bijna altijd bij me. Hij is zacht en heeft een roze snuit en een lange staart. Hij slaapt ook iedere dag tegen mij aan. Rennen in de tuin is nu ook anders, Gido kon mij nooit bijhouden heerlijk door de tuin en de planten rennen. Nu doe ik dat met mijn baasje maar die kan niet zo snel als Gido, maar het is wel leuk wanneer hij achter mij aanzit. Het is wel wennen zonder Gido, gelukkig krijg ik heel veel aandacht van mijn baasjes en veel aardige mensen die ik tegenkomen onderweg bij de dagelijkse wandeling. Het je het fotoboek van Gido al gezien! Lees je de volgende maand weer mijn verhaaltje en de nieuwe foto's van mij?
Reactie schrijven